Mijn vlakke land (1962)

MIJN VLAKKE LAND (1962) Jacques Brel

Jacques Brel hield er niet omschreven te worden als dichter maar ‘Mijn vlakke land’ klasseerde hij zelf als een gedicht.  Het is een eerbetoon en liefde voor zijn land van herkomst in al haar facetten. Nationalistische Vlamingen misten de grootste Franstalige chansonnier niet wanneer die in 1978 overleed.  Jacques Brel hekelde immers in talrijke liedjes de Vlaamse cultuur.  Toch was Brels verhouding tot zijn vaderland er één van haat én liefde.

 

 

Mijn vader hield niet van Brel !

Tijdens mijn jeugd in Langdorp,

aan de ontbijttafel, onder de sigarenrook, klonk Radio-1.  

Soms werd er Brel gedraaid.

Terwijl die zong, ging mijn vader te keer :  

“…Da trekt oep niks è,

 altij de Vluiminge ligge belachelijk make !

Ik kan em nie hoewere è,  se smeirige Wuilekop.

Me wa zaane ze guin doen, zonder ons?

Zegt da na is ne kieje !

Och joeng toch, da’s allemui links .

en  dieje radio oemmes oewek.  

Me leeven ie onder de dominance van de Wuilse socialiste nie waar è “

 

en zo ging dat verder…

 

LE PLAT PAYS (1962)

Mijn Vlakke Land est une adaptation par Ernst van Altena en néerlandais.

La chanson a été inspirée à Brel par le poète Jean Villard (dit Gilles), qui décrit dans La Venoge le parcours d’une rivière, la Venoge, à travers le canton de Vaud, dans sa Suisse natale.

“Si quelqu’un arrive à parler aussi bien de son pays, je peux aussi parler du mien.” C’est l’origine de sa chanson Le Plat Pays. »

Sur la fin de sa vie, en Polynésie, Brel, Ému par cette tendresse territoriale, j’ai eu ce soir-là l’idée d’écrire une chanson sur mon pays. »

La chanson évoque le paysage de la région d’où venaient ses ancêtres paternels : la Flandre-Occidentale.